เป็นอีกหนึ่งเรื่องราวที่หลายคนได้อ่านแล้วถึงกับน้ำตาซึมเลยทีเดียวค่ะ สำหรับเรื่องราวของเด็กนักเรียนชายคนหนึ่งที่คุณครูนั้นพาไปเข้าค่ายคุณธรรมที่เรือนจำ แล้วบังเอิญเด็กชายก็มองไปเห็นผู้เป็นพ่อที่อยู่ในเรือนจำเด็กชายร้องไห้ ส่วนผู้เป็นพ่อก็ร้องไห้เช่นเดียวกัน จนทางครูต้องขออนุญาตให้พ่อลูกได้เจอกันซึ่งทางผอ.ใจดีให้เจอได้ ซึ่งทางครูได้โพสต์ภาพสุดประทับใจของ 2 พ่อลูกพร้อมทั้งเล่าว่า “#พ่อขอโทษพ่อออกไปพ่อจะเป็นคนดี “
เหตุการณ์ที่แสนประทับใจ…แต่เป็นความประทับใจที่หดหู่สุดๆ… ค่ายคุณธรรมครั้งนี้…ในขณะที่เข้าไปดูงานที่เรือนจำในแดน 7 ผมเห็นเด็กผู้ชายคนหนึ่งยืนมองนักโทษชายอยู่ด้วยแววตาที่แสนเศร้า…สักพักนึงน้ำตาเด็กคนนี้ไหลออกมานองหน้า… ที่น่าแปลกใจ…นักโทษคนที่เด็กผู้ชายคนนี้ยืนมองอยู่นั้นก็นั่งร้องไห้เหมือนกัน…ผมเดินไปถามน้องคนนี้ว่าเกิดอะไรขึ้น…ประโยคที่น่าสะเทือนใจคือ…ครูครับ!!..ผมเจอพ่อ…ผมตกใจมากๆ…เลยถามว่าอยากคุยกับพ่อไหม…น้องพยักหน้า… ผมเลยขออนุญาตผู้คุมให้นักโทษมาเจอกับน้องคนนี้ได้ไหม…ปรากฎว่าท่านผอ.ท่านเมตตาครับ…ทุกท่านเชื่อไหม…ช่วงเวลาที่พ่อลูกเจอกัน…ไม่มีใครสักคนกลั้นน้ำตาไว้ได้ไม่เว้นแม้แต่ผู้ชายแกร่งๆอย่างครูต่าย…
สองคนโผเข้ากอดกันทั้งน้ำตา…ผู้เป็นพ่อหอมแก้มลูก…หอมแล้วหอมอีกอยู่อย่างนั้น…พรั่งพรูคำพูดออกมามากมาย…ผมจับใจความได้แค่ว่า…พ่อคิดถึง…พ่อขอโทษ…พ่อออกไปพ่อจะเป็นคนดี…อย่าดื้อนะลูก… ประโยคหนึ่งที่น่าสะเทือนใจคือ…หนูอายเพื่อนไหมลูก!!…อายไหมพ่อติดคุก…เด็กผู้ชายคนนี้ตอบทั้งน้ำตาว่า…ไม่อายครับ…เป็นคำตอบทั้งน้ำตาของเด็กผู้ชายคนหนึ่งที่มีความกตัญญูอยู่เต็มหัวใจ…ไม่สนใจว่าใครจะเห็น…ไม่สนใจว่าใครจะมองแบบไหน…สนใจแต่เพียงว่าเขาได้กอดพ่อเขา…เขาได้เจอพ่อของเขา…
ภาพสุดท้ายแห่งความหดหู่นี้คือ…การก้มลงกราบที่เท้าผู้พ่อของหนุ่มน้อยคนนี้…ทุกท่านครับ…ผมมั่นใจเหลือเกิน…ถ้าพ่อของน้องคนนี้เลือกได้…หรือย้อนเวลาได้…เขาคงไม่ทำผิดจนต้องถูกจองจำ…เขาคงไม่อยากเจอลูกในสภาพของการเป็นนักโทษ…ที่สำคัญ…วันนี้เขาไม่สามารถย้อนเวลาต่างๆได้… แต่เรื่องราวของสองพ่อลูกคู่นี้คงเป็นอุทธาหรณ์สอนใจสำหรับผู้คนที่ยังมีอิสรภาพได้อีกมากมายหลายคน…ท่านไม่ต้องรอย้อนเวลาใดๆ…เพราะท่านยังไม่ได้พลาดจนถูกตัดสินให้ต้องจองจำในคุก…แสดงว่าท่านยังมีโอกาส…จงใช้โอกาสที่ได้นี้ให้สมบูรณ์และงดงามที่สุด…เพื่อตัวท่าน…ครอบครัวท่าน…และเพื่อแผ่นดินไทย” ซึ้งมากๆเลยค่ะ
